Hallo allemaal,
We hebben diensten gehad in Delhi. Helaas alleen 's avonds diensten, we dachten dat het ook overdag zou zijn. Ipv daarvan hebben we wat extra toeristen dingen gezien. De avonddiensten waren in drie verschillende gemeenten. Het was leuk om daar te zijn, maar het is toch anders dan een conferentie. Je hebt maar heel even contact met elkaar en bouwt niet echt iets op. Je moet heel veel doen in een korte dienst. Niettemin zijn er mensen gezegend en genezen. De laatste dienst in Delhi was aan het begin van een sloppenwijk. Met open riolen enzovoort. We hebben maar weinig gezien want het werd donker, maar het rook niet zo lekker. Veel mensen uit de gemeentes daar zijn er arm en hebben veel schulden en problemen.
Soms proberen ze je water te laten zegenen om een ziek iemand thuis te besprenkelen. Dat doen wij niet. Het ligt heel dicht tegen afgoderij aan. We bidden voor mensen niet voor water of olie enzv. Ook proberen ze ons de schoenen uit te laten trekken want voor hun is de kerk heilig. Dat doen we ook niet want de mensen zijn de kerk, het kerkgebouw is niet heilig. Omdat de meeste christenen hier uit het hindoeisme komen hebben ze soms de neiging om dingen heilig te verklaren. We proberen dat tegen te gaan.
Na Delhi vertrokken we naar Shillong. Dat is de verste plaats waar we heen gaan. Het was niet zo'n leuke reis. We hebben lang moeten wachten op het vliegveld, op het laatst besloot ons vliegtuig eerst nog ergens anders een tussenstop te maken waardoor we nog later kwamen. Toen we eindelijk op het vliegveld in Guwati waren moesten we nog 4 uur rijden naar Shillong. Ergens midden in de nacht kwamen we eindelijk aan in ons hotel. We waren die dag om 8 uur vertrokken dus het was een lange dag. Die daar daarna reden we door naar Juwai. Shillong en Juwai liggen midden in de bergen. In de stad zelf is alles heuvelachtig. En de wegen ernaartoe zijn een en al bocht. Shillong is een hele mooie stad. Dit gebied is vroeger beinvloedt door engelse zendelingen waardoor het rijker is dan de meeste andere delen van India. Het ziet er ook veel mooier uit en er zijn bijna geen bedelaars. Juwai is ook wel mooi maar niet zo mooi als Shillong. De natuur is overal prachtig.
De diensten in Juwai waren heel fijn. Het was een conferentie dus we hadden langere tijd met de mensen te maken. Ze hadden een grote zaal afgehuurd met een mooi podium. Aan het beging van de conferentie waren er maar weinig mensen maar aan het einde van de conferentie op zondag, zat bijna de hele zaal vol. Zo'n 400 man denk ik. We hebben veel kunnen doen, paar keer een lied gezongen, ik heb lesgegeven over vlaggen en gevlagd tijdens de aanbidding op het podium. Voor sommige mensen is het helemaal nieuw het vlaggen, en ze zijn ervoor gemotiveerd. Verder hebben we geprofeteerd en gebeden voor de zieken. De leiders die er waren zijn hele leuke bijzondere mensen. Het is erg fijn om ze te ontmoeten. De conferentie eindigde met alle leiders dansend op het podium. Dat zijn pas voorbeelden!
Al met al een fijne tijd gehad, kben alleen nu erg moe en verkouden. Komende dagen maar een beetje rustig aan doen en op weg naar Agra. Dat is onze laatste bestemming. We gaan daar naar een echtpaar Ralph en Ranoeka. Hij is een duitser, zij een indiase. Ze hebben daar een kinderhuis en een bijbelschool. En wij zullen daar helpen. Ik weet niet precies wat we gaan doen, het is weer een nieuwe ervaring.
liefs,
Carina
maandag 25 januari 2010
vrijdag 15 januari 2010
genezing!
Twee blogs snel achter elkaar, want er gebeuren zoveel gave dingen! Afgelopen 2 dagen waren heel goed. Er is gisteren iemand met een gedeeltelijk verlamd been en een verlamde hand genezen! Dit gebeurde in een gezamelijk gebed, niemand heeft hem de handen opgelegd. Na het gebed is hij genezen door God! en hij was niet de enige, de ene getuigenis naar de andere volgde van mensen die pijn kwijt waren. En vandaag hebben we mensen de handen opgelegd voor genezing. Deze mensen hebben zoveel verwachting van God dat er heel veel genezingen zijn gebeurd. Bij mij zijn er twee mensen genezen van een doof oor en bij veel mensen verdween er pijn en nog meer dingen. Natuurlijk kunnen we niet alles meteen checken, zoals hartproblemen of aids. Ook niet iedereen geneest. Maar ook heel veel mensen wel, het lijkt wel een open hemel. Prijs God voor wat Hij aan het doen is! Ook komen er veel ongelijke benen en armen gelijk.
Verder zijn er een paar mensen vrij gekomen van demonen. De manifestaties zijn hier soms best heftig, maar Jezus overwint!
Veel mensen vielen onder de kracht van God. God is bezig hier en het is heerlijk om Hem te dienen.
Gister heb ik de vlaggen geintroduceerd. Met zn allen hebben we God aanbeden met vlag en dans. Die Nepalesen kunnen er wat van!
Een ding dat soms wel lastig is, is dat ze je op handen dragen. Alles wat jij doet als blanke is goed enzovoort en ze willen allemaal je emailadres en contact houden. Maar dat isvoor ons natuurlijk niet te doen. Het is lastig om als vrienden met hun te praten want ze plaatsen ons altijd hoger.
Ik heb een hoop foto's van hun want ze willen erg graag op de foto met je. Maar dat iswel leuk.
Het zijn erg mooie en lieve mensen.
Ik kijk uitnaar de volgende diensten in Delhi!
Lieve groetjes uit Azie,
Carina
Verder zijn er een paar mensen vrij gekomen van demonen. De manifestaties zijn hier soms best heftig, maar Jezus overwint!
Veel mensen vielen onder de kracht van God. God is bezig hier en het is heerlijk om Hem te dienen.
Gister heb ik de vlaggen geintroduceerd. Met zn allen hebben we God aanbeden met vlag en dans. Die Nepalesen kunnen er wat van!
Een ding dat soms wel lastig is, is dat ze je op handen dragen. Alles wat jij doet als blanke is goed enzovoort en ze willen allemaal je emailadres en contact houden. Maar dat isvoor ons natuurlijk niet te doen. Het is lastig om als vrienden met hun te praten want ze plaatsen ons altijd hoger.
Ik heb een hoop foto's van hun want ze willen erg graag op de foto met je. Maar dat iswel leuk.
Het zijn erg mooie en lieve mensen.
Ik kijk uitnaar de volgende diensten in Delhi!
Lieve groetjes uit Azie,
Carina
woensdag 13 januari 2010
meetings!
Gelukkig was ik na twee dagen ziek zijn weer beter, maar ik had helaas wel 8 seminars gemist.
maarja niks aan te doen. De dag daarna vertrokken we naar Kathmandu en vervolgens reisden we door naar het platteland. Dat was een geheel nieuwe ervaring, heel anders dan de stad. Het was heel mooi, maar ook wel arm. De huisjes zijn klein, de mensen eten buiten en overal lopen kippen en koeien enzo. Maar de sfeer is leuk. Moeilijk uit te leggen hoe het daar is, maar ik geniet van elke minuut. We hebben daar een conferentie gehouden, buiten. Aangezien de zon niet scheen was het best wel koud. De meetings waren goed. Het geestelijk niveau van de mensen daar was nog niet zo heel hoog dus WIm heeft vooral gesproken over vervulling met de HG, toewijding en natuurlijk genezing. Veel mensen kwamen voor genezing. We hebben daar voor gebeden, dat was erg mooi. Het leek wel of er geen eind aan kwam. Veel mensen zeiden dat ze hun pijn kwijt waren en er kwamen armen en benen gelijk. Helaas nog niet de doorbraak waarop we gehoopt hadden.
Ook hebben we wat met lofprijs en aanbidding gedaan. De mensen kunnen alleen erg slecht engels dus de teksten begrijpen ze niet altijd. Maar op het lied kings of kings hebben we een dansje en dat leren we dan de mensen. Ze vinden dat geweldig. Ook hebben we een nepalees lied ingestudeerd, wat we gezongen hebben.
De mensen vinden het helemaal geweldig dat je er bent en soms staren ze je dus ook lang aan. Ze vinden ons allemaal heel mooi, helaas zouden ze zelf het liefst een witte huid hebben. Wij proberen ze te leren dat zij even mooi zijn.
Ik vindt het heel erg leuk om de mensen te ontmoeten. Het is echt een wereld van verschil maar ik geniet ervan.
Na deze conferentie zijn we doorgereisd naar een stadje. Hier is ook een conferentie van 3 dagen. Vandaag was geweldig, de mensen kwamen los en we hebben gedanst en gejuicht voor God. Ook zijn er mensen spontaan genezen. En we hebben over mensen geprofeteerd.
Morgen ga ik de vlaggen introduceren en er wat over uitleggen. Ik heb er 2 meegenomen. Ik kijk er erg naar uit wat de Heer gaat doen hier.
Er gebeuren teveel mooie dingen hier om op te schrijven. Ik heb het heel erg naar mn zin en geniet ervan om God te dienen op deze manier.
Veel liefs,
Carina
maarja niks aan te doen. De dag daarna vertrokken we naar Kathmandu en vervolgens reisden we door naar het platteland. Dat was een geheel nieuwe ervaring, heel anders dan de stad. Het was heel mooi, maar ook wel arm. De huisjes zijn klein, de mensen eten buiten en overal lopen kippen en koeien enzo. Maar de sfeer is leuk. Moeilijk uit te leggen hoe het daar is, maar ik geniet van elke minuut. We hebben daar een conferentie gehouden, buiten. Aangezien de zon niet scheen was het best wel koud. De meetings waren goed. Het geestelijk niveau van de mensen daar was nog niet zo heel hoog dus WIm heeft vooral gesproken over vervulling met de HG, toewijding en natuurlijk genezing. Veel mensen kwamen voor genezing. We hebben daar voor gebeden, dat was erg mooi. Het leek wel of er geen eind aan kwam. Veel mensen zeiden dat ze hun pijn kwijt waren en er kwamen armen en benen gelijk. Helaas nog niet de doorbraak waarop we gehoopt hadden.
Ook hebben we wat met lofprijs en aanbidding gedaan. De mensen kunnen alleen erg slecht engels dus de teksten begrijpen ze niet altijd. Maar op het lied kings of kings hebben we een dansje en dat leren we dan de mensen. Ze vinden dat geweldig. Ook hebben we een nepalees lied ingestudeerd, wat we gezongen hebben.
De mensen vinden het helemaal geweldig dat je er bent en soms staren ze je dus ook lang aan. Ze vinden ons allemaal heel mooi, helaas zouden ze zelf het liefst een witte huid hebben. Wij proberen ze te leren dat zij even mooi zijn.
Ik vindt het heel erg leuk om de mensen te ontmoeten. Het is echt een wereld van verschil maar ik geniet ervan.
Na deze conferentie zijn we doorgereisd naar een stadje. Hier is ook een conferentie van 3 dagen. Vandaag was geweldig, de mensen kwamen los en we hebben gedanst en gejuicht voor God. Ook zijn er mensen spontaan genezen. En we hebben over mensen geprofeteerd.
Morgen ga ik de vlaggen introduceren en er wat over uitleggen. Ik heb er 2 meegenomen. Ik kijk er erg naar uit wat de Heer gaat doen hier.
Er gebeuren teveel mooie dingen hier om op te schrijven. Ik heb het heel erg naar mn zin en geniet ervan om God te dienen op deze manier.
Veel liefs,
Carina
donderdag 7 januari 2010
Nepal
Hallo mensen,
De Ashram was een bijzondere plek om te zijn. Het was heel mooi aangelegd met meerdere gebouwen, een klein tennisveldje en groentetuin. Het echtpaar wat dat runt haalt de meest zieke mensen van de straat en behandelt hen daar. We hebben de plek gezien waar ze de mensen vandaan halen. De mensen liggen gewoon ziek te zijn op straat. Het is in de buurt van een afgodstempel. Bezoekers aan die tempel kopen eten dat geofferd wordt aan de god en daarna aan de armen gegeven. Dus op die plek zijn veel arme mensen. Zodra wij daar aankwamen stormden ze op ons af met bedelende handen. Vooral de kinderen. Alchohol en drugs zijn grote problemen in die gezinnen. Ook de kinderen gebruiken drugs je kan het zien aan hun tanden, die worden rood.
De mensen van de Asram halen daar dus mensen vandaan. Sommige worden een beetje beter maar anderen liggen daar dood te gaan of zijn al 10 jaar ziek. De gevallen zijn dan ook heel ernstig. Er was een man die twee benen en een arm miste, velen daar missen ledematen. Ook een aantal met tubercolose en nog meer. Maar het mooie is dat die mensen verzorgd worden en over Jezus horen op die plaats. We hebben daar wat met ze gepraat en een dienst gehouden. En een aantal gaf hun leven aan Jezus. Ik heb in die dienst mijn getuigenis gegeven en we hebben een lied gezongen. En natuurlijk hebben we gebeden voor genezing. Jammer genoeg niet direct een genezing gezien. Het was fijn om daar te zijn. Er werken vrijwilligers van meerdere nationaliteiten. O.a. Duits, Indies, Australies, UK. Sommige voor een paar jaar, anderen voor een paar maanden of weken.
Daarna zijn we doorgereisd naar Nepal. Daar was het lekker weer. Gelukkig in een redelijk acceptabel hotel te recht gekomen. Warm water moet je bestellen en dat komen ze dan in een emmer brengen. Maar dat is beter dan niets. Hier hebben we ook samenkomsten gehad in een christelijk conferentie. Erg leuk om christenen te ontmoeten, het zijn erg mooie en lieve mensen.
Wim heeft over allerlei onderwerpen gesproken(genezing, profetie, HG en nog meer). Ik heb ook gesproken in een vrouwensamenkomst over zoon/dochter zijn van God. Twas spannend maar het ging wel goed. Het is soms lastig jezelf goed uit te drukken in het engels. Maar je raakt er wel snel aangewend. Het is wel jammer dat de mensen hier bijna geen engels spreken, dus het is moeilijk om een gesprek te kunnen voeren. We hebben ook nog wat liederen gez0ngen, dat vonden ze erg leuk.
Helaas werd ik de tweede dag daar ziek. Ik werd wakker met 38,5 graad koorts, kben meteen antibiotica gaan slikken en heb de hele dag in bed gelegen. De dag daarna(vandaag) ging het al iets beter, kvoel me nog niet helemaal goed maar de koorts is verdwenen. Kheb waarschijnlijk een 1 of andere infectie opgelopen. Wel balen, ik heb 2 dagen met samenkomsten gemist.
Morgen vertrekken we naar Kathmandu en de dag daarna reizen we door naar een andere plaats en daar hebben we samenkomsten. Khoop dat ik dan helemaal weer opgeknapt ben.
Groetjes,
Carina
De Ashram was een bijzondere plek om te zijn. Het was heel mooi aangelegd met meerdere gebouwen, een klein tennisveldje en groentetuin. Het echtpaar wat dat runt haalt de meest zieke mensen van de straat en behandelt hen daar. We hebben de plek gezien waar ze de mensen vandaan halen. De mensen liggen gewoon ziek te zijn op straat. Het is in de buurt van een afgodstempel. Bezoekers aan die tempel kopen eten dat geofferd wordt aan de god en daarna aan de armen gegeven. Dus op die plek zijn veel arme mensen. Zodra wij daar aankwamen stormden ze op ons af met bedelende handen. Vooral de kinderen. Alchohol en drugs zijn grote problemen in die gezinnen. Ook de kinderen gebruiken drugs je kan het zien aan hun tanden, die worden rood.
De mensen van de Asram halen daar dus mensen vandaan. Sommige worden een beetje beter maar anderen liggen daar dood te gaan of zijn al 10 jaar ziek. De gevallen zijn dan ook heel ernstig. Er was een man die twee benen en een arm miste, velen daar missen ledematen. Ook een aantal met tubercolose en nog meer. Maar het mooie is dat die mensen verzorgd worden en over Jezus horen op die plaats. We hebben daar wat met ze gepraat en een dienst gehouden. En een aantal gaf hun leven aan Jezus. Ik heb in die dienst mijn getuigenis gegeven en we hebben een lied gezongen. En natuurlijk hebben we gebeden voor genezing. Jammer genoeg niet direct een genezing gezien. Het was fijn om daar te zijn. Er werken vrijwilligers van meerdere nationaliteiten. O.a. Duits, Indies, Australies, UK. Sommige voor een paar jaar, anderen voor een paar maanden of weken.
Daarna zijn we doorgereisd naar Nepal. Daar was het lekker weer. Gelukkig in een redelijk acceptabel hotel te recht gekomen. Warm water moet je bestellen en dat komen ze dan in een emmer brengen. Maar dat is beter dan niets. Hier hebben we ook samenkomsten gehad in een christelijk conferentie. Erg leuk om christenen te ontmoeten, het zijn erg mooie en lieve mensen.
Wim heeft over allerlei onderwerpen gesproken(genezing, profetie, HG en nog meer). Ik heb ook gesproken in een vrouwensamenkomst over zoon/dochter zijn van God. Twas spannend maar het ging wel goed. Het is soms lastig jezelf goed uit te drukken in het engels. Maar je raakt er wel snel aangewend. Het is wel jammer dat de mensen hier bijna geen engels spreken, dus het is moeilijk om een gesprek te kunnen voeren. We hebben ook nog wat liederen gez0ngen, dat vonden ze erg leuk.
Helaas werd ik de tweede dag daar ziek. Ik werd wakker met 38,5 graad koorts, kben meteen antibiotica gaan slikken en heb de hele dag in bed gelegen. De dag daarna(vandaag) ging het al iets beter, kvoel me nog niet helemaal goed maar de koorts is verdwenen. Kheb waarschijnlijk een 1 of andere infectie opgelopen. Wel balen, ik heb 2 dagen met samenkomsten gemist.
Morgen vertrekken we naar Kathmandu en de dag daarna reizen we door naar een andere plaats en daar hebben we samenkomsten. Khoop dat ik dan helemaal weer opgeknapt ben.
Groetjes,
Carina
zaterdag 2 januari 2010
India-Delhi
Hallo lieve mensen,
Mijn zendingsreis is begonnen. Gisteren stapte ik om 11 uur 'sochtends het vliegtuig in op weg naar Frankfurt en om 1400 begon te reis naar Delhi. Voor mij de eerste keer vliegen en ik vond het landen en stijgen leuk, de rest is wat lang en saai. De indiase tijd is 4 uur later, dus om 5 uur 'sochtends indiase tijd kwamen wij in ons hotel aan. Volgens Wim wasdit voor India een goed ennet hotel. Volgens NL begrippen niet echt maar je went eraan. Wij zijn snel ons bed ingedoken(onze slaapzak, de dekens zijn niet zo fris) en zijn rond een uur of 11 opgestaan om de stad een beetje te bekijken.
We kwamen 'snachts aan dus we zagen bijna niks maar overdag konden we een eerste indruk van dit land krijgen. Het is er druk, veel herrie, mooie mensen, veel kleur, de electriciteit kabels lopen open en bloot vlak over je hoofd heen, de koeien lopen midden op straat, overal wordt eten verkocht en iedereen wil je wat aansmeren. Het is moeilijk te zeggen wat je van zo'n land vindt, het heeft echt iets eigens maar ik vind het heel tof om hier een maand te zijn.
We hebben ookop het station gekeken waar mensen met 3 koffers op elkaar op hun hoofd rondlopen. Daarna zijn we met een riskja naar een grote moskee gereden. Die riskja was een avontuur op zich. Het verkeer gaat daar dwars door elkaar heen en een riskja is open aan de zijkant, dus soms ga je met snelheid vlak langs elkaar heen. Maar tis wel leuk. De moskee was ook mooi, ik moest zo'n gewaad aan als vrouw anders mocht ik niet naar binnen.
Ik moet ook erg wennen aan de munteenheid=rupi, 1 euro=65 rupi, je rekent dus met hele grote bedragen. Maar omgerekend is hier alles heel goed koop. voor een paar euro reis je door de stad. Hoewel ze de toerist altijd het dubbele proberen te laten betalen.
Als blanke vrouw heb je veel aandacht van mannen, ze kijken allemaal naar je en willen je van alles aansmeren, tis wel grappig. Ook willen de mensen graag op de foto met je omdat je blank bent.
En dan zijn er de bedelaars, oud en jong of kind en moeder. Moeilijk om te negeren, we geven wel muntjes maar meer kan je ze niet helpen want het zijn er teveel, het is een begin zonder eind. Ook zijn er heel erg veel verkopers waaronder kinderen die vanalles verkopen van pennen tot slaapzakken. Ook al zeg je nee, ze blijven achter je aanlopen dus je moet wel lomp zijn, of ze negeren. Klinkt misschien hard, maar de wereld is hier hard. Het liefst zou je iedereen helpen. Zelfs als je in een auto voor een stoplicht staat kloppen ze op de ramen.
Het klinkt zo misschien wel heel erg maar er zijn ook veel mensen in mooie kleren die gewoon een baan hebben. Gelukkig.
Ik heb al een paar mensen met stompjes gezien of die zich over de grond voortslepen. Ook dit is erg maar je kan er weinig aan doen. Alleen bidden.
Morgen gaan we naar de Ashram, een huis voor armen. Voor zover ik weet worden arme mensen daar opgeknapt en wordt er geprobeerd een baan te zoeken enzv zodat ze weer terug kunnen in de samenleving. We houden daar voor zover ik weet een dienst, ik denk een genezingsdienst.
Ik vind het geweldig gaaf om hier te zijn en tot nu toe valt de cultuurshock mee. Ik kan alle nieuwe indrukken goed verwerken.
Ik hoop dat ik snel weer wat op mijn blog kan zetten, maar dat hangt van het internet af.
Groetjes uit India,
Carina
Mijn zendingsreis is begonnen. Gisteren stapte ik om 11 uur 'sochtends het vliegtuig in op weg naar Frankfurt en om 1400 begon te reis naar Delhi. Voor mij de eerste keer vliegen en ik vond het landen en stijgen leuk, de rest is wat lang en saai. De indiase tijd is 4 uur later, dus om 5 uur 'sochtends indiase tijd kwamen wij in ons hotel aan. Volgens Wim wasdit voor India een goed ennet hotel. Volgens NL begrippen niet echt maar je went eraan. Wij zijn snel ons bed ingedoken(onze slaapzak, de dekens zijn niet zo fris) en zijn rond een uur of 11 opgestaan om de stad een beetje te bekijken.
We kwamen 'snachts aan dus we zagen bijna niks maar overdag konden we een eerste indruk van dit land krijgen. Het is er druk, veel herrie, mooie mensen, veel kleur, de electriciteit kabels lopen open en bloot vlak over je hoofd heen, de koeien lopen midden op straat, overal wordt eten verkocht en iedereen wil je wat aansmeren. Het is moeilijk te zeggen wat je van zo'n land vindt, het heeft echt iets eigens maar ik vind het heel tof om hier een maand te zijn.
We hebben ookop het station gekeken waar mensen met 3 koffers op elkaar op hun hoofd rondlopen. Daarna zijn we met een riskja naar een grote moskee gereden. Die riskja was een avontuur op zich. Het verkeer gaat daar dwars door elkaar heen en een riskja is open aan de zijkant, dus soms ga je met snelheid vlak langs elkaar heen. Maar tis wel leuk. De moskee was ook mooi, ik moest zo'n gewaad aan als vrouw anders mocht ik niet naar binnen.
Ik moet ook erg wennen aan de munteenheid=rupi, 1 euro=65 rupi, je rekent dus met hele grote bedragen. Maar omgerekend is hier alles heel goed koop. voor een paar euro reis je door de stad. Hoewel ze de toerist altijd het dubbele proberen te laten betalen.
Als blanke vrouw heb je veel aandacht van mannen, ze kijken allemaal naar je en willen je van alles aansmeren, tis wel grappig. Ook willen de mensen graag op de foto met je omdat je blank bent.
En dan zijn er de bedelaars, oud en jong of kind en moeder. Moeilijk om te negeren, we geven wel muntjes maar meer kan je ze niet helpen want het zijn er teveel, het is een begin zonder eind. Ook zijn er heel erg veel verkopers waaronder kinderen die vanalles verkopen van pennen tot slaapzakken. Ook al zeg je nee, ze blijven achter je aanlopen dus je moet wel lomp zijn, of ze negeren. Klinkt misschien hard, maar de wereld is hier hard. Het liefst zou je iedereen helpen. Zelfs als je in een auto voor een stoplicht staat kloppen ze op de ramen.
Het klinkt zo misschien wel heel erg maar er zijn ook veel mensen in mooie kleren die gewoon een baan hebben. Gelukkig.
Ik heb al een paar mensen met stompjes gezien of die zich over de grond voortslepen. Ook dit is erg maar je kan er weinig aan doen. Alleen bidden.
Morgen gaan we naar de Ashram, een huis voor armen. Voor zover ik weet worden arme mensen daar opgeknapt en wordt er geprobeerd een baan te zoeken enzv zodat ze weer terug kunnen in de samenleving. We houden daar voor zover ik weet een dienst, ik denk een genezingsdienst.
Ik vind het geweldig gaaf om hier te zijn en tot nu toe valt de cultuurshock mee. Ik kan alle nieuwe indrukken goed verwerken.
Ik hoop dat ik snel weer wat op mijn blog kan zetten, maar dat hangt van het internet af.
Groetjes uit India,
Carina
Abonneren op:
Posts (Atom)
